De tijd hier in Malawi vliegt voorbij! Vorig weekeind hadden we een lang paasweekeind, dat zijn we heerlijk relaxt doorgekomen. Vrijdag ben nog even wat boodschapjes wezen doen in de stad maar verder vooral hangend op de veranda doorgebracht, heel vervelend. Zaterdag was het mooi weer, op naar crossroads. Om daar wat uurtjes te vertoeven is beslist geen straf. Het water van het zwembad heeft een heerlijk temperatuurtjeJ Prima omstandigheden om elkaar wat beter te leren kennen.

Zondagochtend zijn we samen met de buurjongen mee geweest naar de kerk, de nieuw apostolische kerk. Volgens hem zou het een internationale dienst zijn in het engels vanuit Zambia. Heel Afrika zou met elkaar verbonden zijn. We gingen er naartoe met de fietstaxi. Een belevenis opzich. Na even onderhandeld te hebben over de prijs mochten we dan opstappen. Op de bagagedrager is een zitje gemaakt, inclusief voetensteunen en handvaten. Na een ritje van ruim een kwartier kwamen we aan bij de kerk. Op een rustig tempo zijn we naar de kerk gelopen. Daar aangekomen bleek de dienst al een poosje bezig. De dienst was niet internationaal. De dienst was ook niet in het Engels. Haha. Al met al konden we er weinig van maken en stonden we met 3 kwartier weer buiten. De terugweg naar huis hebben we gelopen, aardig stukje wandelen in de hitte.

De rest van de zondag hebben we weer hangend op de veranda doorgebracht. Ik heb nog een poos met mn ouders en met Robert-Jan en Michelle kunnen skypen, super leuk! Ook kwam er zondagmiddag weer een nieuwe vrijwilligster, Milou, mijn nieuwe kamergenootje. ’s Avonds een heerlijk diner klaargemaakt en lekker gekletst. Om het weekeind compleet te maken zijn we maandag maar weer naar crossroads geweest. Daarna nog lekker geluncht in de stad. Net vakantie!

Dinsdag was het dan wel weer tijd om aan de slag te gaan. Ik ben deze week aan het werk geweest op de private wing. De privé afdeling van het ziekenhuis. Deze bestaat uit ongeveer 20 bedden waar alle soorten ziektebeelden kunnen liggen. Kinderen, ouderen, zwangeren. Je ziet het hier allemaal. Naast de afdeling heeft de private wing ook een eigen O.P.D. (out patiënt department). Daar heb ik deze week gezeten. Gezeten ja. Het was niet zo druk. Nouja, in mijn ogen dan. Dinsdag hebben we in totaal 22 patiënten gezien, die eerst door ons werden gewogen en waarbij de vitale controles werden gedaan. Soms kwamen ze terug voor een malaria test, bloedafname of een injectie.

Phoe, wat was het druk volgens de verpleegkundige. We hadden ’s middags wel uitgebreid tijd om tv te kijken? Woensdag en donderdag heb de OPD meer zelfstandig gedaan. Soms wel lastig vanwege de taalbarrière maar vaak lukte het met wat Engels ook wel.

Woensdag en donderdag was het nog rustiger. 11 en 8 patiënten op een hele dag. Tijd dus om een boek te lezen onder werktijd. Niet helemaal waarvoor ik hier ben gekomen maar het hoort bij mijn oriëntatie. Ondertussen wel tijd genoeg om met iedereen te kletsen. Doordat het een privé afdeling is en de kosten een stuk hoger liggen komen hier meestal ook wat beter geschoolde mensen. Daardoor kon ik vaak in het Engels communiceren. Blijf natuurlijk wel de lokale taal hard oefenen. Maandag hoop ik op de kinderafdeling te beginnen, heb er veel zin in! Stikkers en ballonnen gaan mee in de tas, eens kijken of ik ze wat op kan vrolijken.

Zaterdagochtend stond al vroeg de wekker. 6 uur zouden we namelijk opgehaald worden door Rachid, onze taxichauffeur. Vandaag stond namelijk op de planning om Nkhoma mountain te gaan beklimmen. Na een half uurtje gewacht te hebben op de taxi konden we dan vertrekken.

Het was ruim een uur rijden, maar dat was totaal geen straf. Ondertussen konden we met een heerlijk Afrikaans muziekje genieten van Malawi. Je komt de gekste dingen tegen. Van een levende geit achterop een fiets tot een propvolle vrachtauto waarop het letterlijk zwart zag van de mensen. De natuur is erg mooi nu. Alles is zo groen! Een heerlijk ritje dus. Leuk ook om wat meer van Malawi te kunnen zien.

Onderaan de voet van de berg hebben we de auto geparkeerd en zijn vanaf daar gaan lopen. De berg zelf was zo’n 1800 meter hoog. We zouden er zo’n twee uur over doen om boven te komen en daarna weer een uur naar beneden. Het was een aardige klim naar boven! Ondertussen genoten van het prachtige uitzicht. Af en toe moest je rare sprongen maken en op flinke stenen klimmen. Onderweg werden we al vergezeld door wat lokale kinderen die met water en mais omhoog liepen. Pff wat konden zij dat makkelijk, ze huppelden bijna naar boven. En zelfs op blote voeten.

Na een goede twee uur klimmen waren we dan boven. Daar hebben we eerst een poosje verbaasd rond ons heen zitten kijken. Boven op de berg waren zeker wel 100 kinderen die je door wat rookwalmen heen zag. Er waren namelijk veel vuurtjes waarop ze de maiskolven klaarmaakten. Niet iets wat je verwacht na twee uur klimmen. We werden dan ook al heel snel omringt door iedereen. Ze wilden continue op de foto en genoten van de aandacht die ze kregen. Toch wilden wij ook wel een beetje van het uitzicht genieten. Dat ging alleen vrij lastig. Ze bleven maar rond je heen hangen. Heel bijzonder om dit mee te maken! Wel fijn dat Rachid erbij was om ze af en toe op afstand te kunnen houden.

Nadat we dachten een rustig plekje gevonden te hebben wilden we even onze boterham opeten. Die werd alleen bijna uit onze handen gekeken. Echt lekker zaten we er dan ook niet. Maar het waren te veel kinderen om iets uit te kunnen delen. Na nog even gezeten te hebben weer terug naar beneden. Was af en toe weer kunsten uithalen om beneden te kunnen komen. Na nog een maiskolf te hebben gegeten, die er overigens niet zo smakelijk was als die er uitzag zijn we weer terug naar huis gereden.

Op de terugweg nog langs de supermarkt geweest om inkopen te doen voor de avond. We zouden namelijk gaan bbq’en met wat jongens van de compound. Laat ik het maar zo samenvatten, het was tot in de late uurtjes erg gezellig!!

Zondagochtend ben ik met Janneke mee geweest naar de kerk, een baptistengemeente. Het was een mooie dienst, lekker gezongen. Geweldig om al die mensen vol enthousiasme te zien zingen en bewegen op de muziek. Zondagmiddag zijn we voor de verandering weer lekker naar crossroads geweest. En nu, zondagavond zit ik mijn blog te schrijven en na te genieten van de foto’s van afgelopen weekeind. Naast werken geniet ik ook zeker van het land en de mensen. Ook in het vrijwilligershuis is het erg gezellig. De tijd vliegt hier, zelfs in Afrika ja! Deze week weer lekker aan de slag in het ziekenhuis. Waarschijnlijk gaan we volgend weekeind een bezoekje brengen aan lake Malawi want je bent niet in Malawi geweest zonder een bezoekje gebracht te hebben aan het meer!

Liefs