Ik heb weer een heerlijk relaxt weekeind gehad. Lekker gegeten, gekletst, gezwommen, bruin kleurtje gekweekt en.. een echte afrikaanse BBQ gehad. Vorige week kwamen we namelijk op het idee om te gaan BBQ’en. BBQ moest nog geregeld worden maar daar heeft Janneke voor gezorgd. Om het wel een echte Afrikaanse BBQ te kunnen noemen moesten we natuurlijk wel zelf een kip kopen en slachten. Steve, een jongen die werkt hier heeft voor ons een kip gekocht. Bor en Lisa hebben hem samen gedood en geslacht. De bloederige foto’s zal ik jullie besparen. Maar hij was lekker! Beetje taai.. Maar de smaak was goed. En gezellig was het ook.

Maandag dan mijn eerste werkdag in Likuni Mission Hospital. Ik zou vanaf een bepaald punt opgehaald worden met de ambulance. En ja hoor.. Achterin en op de brancard zitten met nog wat andere mensen die ook in Likuni werken. Super handig dat ik zo opgehaald kan worden. Scheelt me elke dag veel tijd.

Daar aangekomen moet ik me melden bij de matron (afdelingshoofd). We nemen even wat praktische dingen door, zoals hoe mijn introductie er uit gaat zien. Daarna wordt ik gevraagd mee naar buiten te komen. Iedere morgen komt het personeel samen. Ze lezen een stuk uit de bijbel, zingen en bidden. Heel bijzonder om dat mee te mogen maken. Daarna worden er nog wat mededelingen gedaan. Omdat het mijn eerste werkdag was werd ik geïntroduceerd. Ik mocht naar voren komen om me voor te stellen en om te vertellen wat ik kwam doen. Ik begon met goedemorgen in het Chechewa, dat was een goede zet. Het ijs was gelijk gebroken ;)

Daarna kwamen de verpleegkundigen en de artsen samen en werd er door de nachtdienst overgedragen. De nieuwe patiënten of erg zieke patiënten worden daarbij genoemd. Heel fijn dat iedereen erbij zit, je hebt namelijk gelijk een MDO (Multi disciplinair overleg).

Maar wat een lieve mensen werken daar. Het is echt een warm bad na het Kamuzu central Hospital. Hoe kil en onpersoonlijk ze daar waren, zo warm en vriendelijk zijn ze hier. Ze zijn ontzettend blij dat ik er ben. Ik wordt dan ook de hele dag door begroet en aangesproken. Ik val ook wel een beetje op tussen de rest van het personeel, er is nog een andere Mzungu (blanke) maar voor de rest zijn het allemaal Afrikanen. Ik ben afgelopen twee dagen begonnen om de algemene mannen en vrouwen afdeling. Hier ligt dus van alles, heel variërend. Wel zijn er heel veel malariapatienten.

Ik liep mee met een hele lieve verpleegkundige. Ze heeft me van alles uitgelegd over de afdeling en over soorten behandelingen die ze geven. Al veel geleerd dus!

Het valt me op dat ze hier veel gestructureerder werken dan in Kamuzu. Ook is er meer personeel, de hygiene is beter en de kwaliteit van zorg ligt hier naar mijn idee een stuk hoger.

Toch is het voor het ziekenhuis soms best lastig om goede zorg te leveren. Zo is er eigenlijk altijd te weinig bloed om te transfuderen. Het bloed dat verzameld wordt door de bloedbank in Lilongwe gaat bijna allemaal naar Kamuzu hospital, waardoor er maar weinig overblijft voor Likuni. Wanneer er dus een patiënt bloed nodig heeft wordt de familie opgetrommeld om bloed te doneren. Dit is alleen niet altijd zonder risico. Het kan namelijk zo zijn dat een familielid HIV heeft opgelopen. Het duurt echter een tijdje voordat dat in je bloed te zien is. Er is dus een kans dat het bloed dat gegeven wordt HIV geïnfecteerd is. Maar zoals hier ook gezegd wordt: Iets doen is beter dan niets.

Ik heb ze ook al wat kunnen leren! Ze wisten namelijk niet hoe je de druppelsnelheid van een infuus moet uitrekenen. (infuuspompen, die kennen ze niet) Ik heb een schema opgesteld waarbij ze de basis standen af kunnen lezen en zo het infuus met de juiste druppelsnelheid in kunnen stellen. Nu hopen dat iedereen ook een horloge heeft om de tijd bij te houden.. Het lijkt misschien iets kleins maar ik denk dat het een goed begin is.

De werkdagen zijn hier lang, van kwart over 7 tot 5. Ik kan om 5 uur weer mee terug rijden met de ambulance en wordt dan thuis gebracht. Dinsdag zat ik dus netjes om 5 uur te wachten met nog wat andere personeelsleden. Alleen wanneer er net nog een spoedje is… Ik mocht dus een uur wachten. Maar het wachten ben ik ondertussen wel gewend.

Ik heb nu weekeind! We gaan morgenochtend samen met de andere vrijwilligers richting Zambia voor een safari. Ik heb er enorm veel zin in! Ook leuk om wat meer van Afrika te gaan zien. De foto’s zien jullie wel verschijnen. Super leuk al jullie reacties! Zo is de afstand toch niet zo heel ver meer. Zal ik jullie nog even jarloers maken.. Over het algemeen is het hier tussen de 25 en 30 graden, heerlijk! Om te werken soms wel erg warm. Maar mij hoor je niet klagen, ik geniet!